Zondag 25 oktober was het zover; de eerste puzzelrit in mijn leven was een feit en wel eentje georganiseerd door de Dyane Vereniging Nederland. Met mijn vriendin als navigator en een afgetankte Dyane gingen we op pad. Het verzamelpunt was bij Restaurant Cunera. We draaiden de parkeerplaats op en zagen meteen enkele Dyane’s staan. Een leuk gezicht! Vele modellen, types, kleuren en allen in een verschillende staat maakten het tot een karakteristiek geheel. Na even rondgesnuffeld te hebben gingen we naar binnen voor een kop koffie. Binnen bleek al snel dat de gemiddelde Dyanerijder al net zo karakteristiek is als zijn auto. Vele kleuren, types, geslachten en leeftijden waren aanwezig! Een leuk divers gezelschap!
Na
de koffie zouden de eerste duo’s starten. Mijn vriendin en ik startten
als eerst. We kregen de vragenlijst mee en een pagina met foto’s die
weer in de juiste chronologische volgorde gezet moesten worden. Vol goede
moed vertrokken we richting het centrum van Rhenen. De eerste vraag kregen
we toen we honderd meter voor de Cuneratoren stonden. De vraag luidde:
‘’waar ruikt het hier naar?’’. Dus wij stapten uit de auto en
begonnen om ons heen te snuffelen. Het enige wat we roken was de tuffende
blauwe rookpluim uit ons eigen vehikel. We dachten aan twee dingen; of het
zou een soort strikvraag zijn en onze eerste ingeving zou juist zijn? Of
het zou hier naar herfst moeten ruiken aangezien er overal bladeren lagen.
Het tweede vulde we in op ons papier. Daarna volgden nog tal van vragen en
moesten we steeds op blijven letten of we een van de foto’s konden
spotten. Dit laatste vonden we moeilijker dan de vragen. Het lukte ons
steeds heel aardig om de juiste antwoorden te vinden en we kregen steeds
beter door op welke manier je de vragen moest interpreteren.
Eenmaal bij de koffie/lunchpauze bij de Goudreinet in Veenendaal hadden we nog niet de helft van onze foto’s op een rijtje en dat baarde ons toch zorgen. Als we her en der wat medepuzzelaars peilden kregen we het idee dat we enkele foto’s gemist hadden. Maargoed, dan aan het einde nog maar een beetje puzzelen. We probeerden steeds goed de gebieden te onthouden waar we doorheen reden zodat we aan het einde makkelijker zouden kunnen gokken welke foto op welke plaatst zou moeten komen. De route was heel afwisselend. We reden door bossen, weilanden en oude steden, langs kastelen en kerken en over verharde en onverharde wegen. De vragen hielden je scherp en het was leuk dat je zo af en toe ook echt uit de auto moest om op zoek te gaan naar het antwoord. De route was daarnaast goed te volgen en we zijn eigenlijk geen enkele keer verkeerd gereden.
Toen
we bijna terug waren bij Restaurant Cunera waren we nog steeds in twijfel
over het antwoord op de eerste vraag. Dus we besloten nog eventjes terug
te rijden of we niet toch nog iets over het hoofd hadden gezien. En ja
hoor, we reden over de Zuidwal richting de Cunerakerk toen we plotseling
een heel klein zijweggetje zagen die de ‘’Kamperfoeliesteeg’’
heette. Dat kon niet missen! Dat moest wel het juiste antwoord zijn! We
reden met een voldaan gevoel terug naar het restaurant. Daar hebben we nog
een uurtje na zitten praten met forumleden onder het genot van een
drankje, terwijl de organisatoren druk bezig waren om de resultaten te
beoordelen.