We zijn weer een maand verder, en we pakken de draad weer op; omdat het vrij rustig was qua verkoop, kon ik na het helpen van een Duitse klant, verder met het carburateur probleem van Idris zijn Dyane.
Dit keer werd hij bijgestaan door de Jo die ook een bak met kennis heeft, en geduld om iets duidelijk uit te leggen. Altijd prettig!
Nadat de carburateur goed schoon gemaakt was, en goed doorgeblazen was met een compressor, leek het erop dat het wat beter ging. Ook de vervangen acceleratie sproeier en een nieuwe pakking waren een vooruitgang.
Maar vooral de 2e trap wilde niet lekker mee komen, en er stroomde naar mijn idee te weinig benzine in / door bij vol-last / vol-gas.
Om dit goed te kunnen zien, moest ik boven de carburateur hangen en jawel, ondanks de 1,2,3 ignition, toch ineens onverwacht een back-fire ! Recht in mijn gezicht..... pffff....
Ik schrok me een hoedje, en wende mijn gezicht snel weg, maar de kapper kan even uitgesteld worden nu... hahaha.
P.s. de geschrokken gezichten van de omstanders waren trouwens 'price-less'.
Weer een les geleerd.
Vervolgens de zaak terug in elkaar gezet, en na een korte testrit lijkt het wel goed te gaan, al blijft het horten en stoten en sputteren mij zorgen baren. Volgende keer meer.
Ondertussen wat foto's geschoten en bandjes getrapt.
En over bandjes trappen gesproken; een vorige keer hadden we een hele stapel banden uitgezocht en gesplitst op wat nog bruikbaar is en wat weg kon. En nu hadden we een aanhangwagen mee genomen om die banden af te gaan voeren.
Echter, toen we de banden wilden gaan opladen, bleek dat er nog heel veel banden op de velg zaten. Oeps; vergeten!
Dus om 3 uur begonnen met het echte 'bandjes trappen'. Gelukkig hebben we op de club een banden-machine staan, want als banden al lang op een velg zitten, gaan ze er zeeeer slecht vanaf. Zeker als de velgen ook nog geroest zijn. Maar het vlotte uitstekend.
Quinten sneed de band stuk om er zeker van te zijn dat de lucht uit de (binnen)band was, ik zorgde er voor dat het rubber los op de velg kwam te zitten, en Menno draaide de rubberband vervolgens van de velg.
2 uur later, en met het zweet op ons voorhoofd, hadden we 40 banden van de velgen gesplitst. Goed werk Menno en Quinten!
Dus we hebben weer een partij oud ijzer 'over'.
Vervolgens konden we alsnog met een volle kar, voldaan naar huis.
Nu alleen nog de banden afvoeren naar de lokale milieu afval verwerker.
Hopelijk tot ziens op CitroMobile en anders; tot de volgende keer!